1.
ผมจ้องหน้ากับกองขี้หมาขนาดเขื่อง ๆ อายุไม่เกิน 5 ชั่วโมงที่บริเวณรั้วหน้าบ้านนั้นเสียเนิ่นนาน
ผมไม่คิดจะทะเลาะกับมัน
แต่ผมมีคำถาม ที่อยากจะถามขวดน้ำพลาสติดใส ๆ ขวดใหญ่ขนาด ลิตรครึ่งที่ตั้งโด่อยู่เคียงข้างมัน
“เอ็งป้องกันอะไร ไม่ได้เลยรึ เอ็งไม่ได้มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ หรือสรรพคุณดั่งที่เขากล่าวอ้างกันเลยริ”
2.
มีคนเคยแนะนำว่า ขวดใสใส่น้ำ ตั้งทิ้งไว้ รับรองหมาแมวไม่กล้ามาขี้ใกล้บริเวณ แน่นอน
ผมถามกลับว่า แล้วเอาอะไรเป็นประกัน
“ก็เอาขี้หมา นั่นแหละเป็นประกัน” มันย้อนกลับมาซะยังงั้น
ผมเคยโพสต์ เรื่อง สมน้ำหน้าขี้ติดตูด ซึ่งว่าด้วยเรื่องขี้ของไอ้เป๊บซี่ หมาข้างบ้านที่เป็นคุ่ปรับตลอดกาลของผม
มีคอมเมนต์จากบล๊อคเกอร์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องงานป้องกัน อุจจาระภัย แนะนำกันมาหลายท่าน บ้างว่าขณะกำลังโก่งตูด ควรกดด้วยหนังสะติ๊ก บ้างก็ว่าควรส่งเสียงโวยวายให้เจ้าของหมาได้ยินขณะที่มันกำลังโก่งตูดเช่นกัน บ้างก็ว่าให้ใช้พริกป่น พริกไทย โรยไว้ มีบางคนเสนอแนวทางในเชิงเหนือจริง ให้ใช้นิ้วสองนิ้วเกี่ยวกันแล้วบิด เมื่อหมามองมาเห็นมันจะเกิดอาการสงสัยว่า มึงจะมาไม้ไหนกับกูหว่า สุดท้ายมันก็จะเผ่นหนีไปเพราะคิดว่าเราบ้าไปแล้ว
แต่ผมคงไม่ค่อยมีเวลาที่จะมาคอยจ้องจับเวลาหมามาขี้หน้าบ้านหรอกครับ เพราะเราไม่อาจคาดเดาเวลาอุจจาระของหมาได้เลย บางทีเขาอาจมาตอนเรากำลังนอนหลับ ตอนเรากำลังกินข้าว ตอนเราออกไปเล่นดนตรี ตอนเรากำลังอ่านหนังสือ ตอนเรากำลังโพสต์เรื่องลงบล๊อค หรือตอนเรากำลังเข้าไปขี้ในห้องน้ำ นั่นเป็นสิ่งที่เกินความสามารถแห่งการคาดเดา และไม่มีเวลาพอ
มีคอมเมนต์หนึ่งที่น่าสนใจและผมให้ความสนใจเป็นกรณีพิเศษ อาจเป็นเพราะมีเหตุผลสนับสนุนแนวคิดนี้อยู่หลายข้อ
คอมเมนต์ที่ผมว่า คือ คอมเมนต์ของน้อง กอล์ฟ มารูโกะ กอล์ฟ มารูโกะชื่อฝรั่งผสมญี่ปุ่นแต่สนับสนุนแนวคิดภูมิปัญญาชาวบ้านแบบไทย เธอบอกไว้ว่า ให้เอาน้ำใส ใส่ขวดแล้วไปตั้งทิ้งไว้บริเวณที่หมามาขี้ แต่เธอก็บอกว่ากรณีของเธอนั้นมันซัดข้างขวดเลย ไอ้ที่ว่าซัดข้างขวดของเธอ ถ้าเข้าใจตรงกัน ก็คงเป็นขี้กองทิ้งไว้ข้างขวดนั่นแหละ คือมิได้เกรงกลัวดังคำกล่าวอ้าง
แต่นั่นแหละครับ สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นก็ไม่เท่ามือคลำ ที่ว่าอย่างนี้ไม่ใช่ว่าผมจะเอามือไปคลำขี้หมาหรอกนะครับ
แต่ผมกำลังจะพิสูจน์ป้องกันภัยขี้หมาหน้าบ้านด้วยวิธี เอาน้ำใสใส่ขวด
เพราะคำแนะนำวิธีนี้มิได้มีน้องกอล์ฟ มารูโกะ คนเดียวที่แนะนำผม แต่มีคนที่แนะนำวิธีนี้ให้ผมลองทำไม่ต่ำกว่า สิบคน นี่ยังไม่รวมภาพภาคสนามจริง ๆ ที่ผมได้ไปเห็นและลงพื้นที่ศึกษาก็อีกหลายแห่ง อาทิเช่น ปั๊มน้ำมันบางปั๊มที่มีสวนหย่อมในปั๊ม รอบ ๆ สวนหย่อมของเขานั้นเรียงรายไปด้วยขวดน้ำใส ๆ เต็มไปหมด ถามแล้วเขาก็บอกว่าเป็นกรณี ป้องกันหมาขี้ เหมือนกัน
ประกอบกับเหตุผลส่งสนับสนุนวิธีการอันเป็นเหตุให้เชื่อได้ ว่า น้ำใส ๆ ยามใส่อยู่ในขวดนั้น มีคุณสมบัติประดุจแว่นขยาย หากมีเงาวัตถุใดส่องผ่านหรือทะลุผ่าน มันก็จะขยายภาพนั้น ให้พองใหญ่เพิ่มขึ้นเป็นอีกหนึ่งหรือสองเท่า เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้อสันนิษฐานว่าเมื่อหมากำลังจะโก่งตูดหรือยกขาในท่วงท่าปลดทุกข์หนักทุกข์เบาของมัน หากมันเหลือบชะแง้แลมองไปจะเอ๋กับเงาของมันที่ขวดน้ำใส ในขณะที่ขวดน้ำใสกำลังทำงานในภาคขยายภาพ อาจเป็นไปได้ว่าภาพขยายใหญ่ในขวดน้ำขณะที่มันกำลังยกขาฉี่ นั้น อาจทำให้มันเกิดอาการตกใจสุดขีด ว่า เฮ๊ย ฉิบหาย ของของกูทำไมมันถึงใหญ่ขนาดนี้วะ ผิดปกติแล้วโว้ยกู เผ่นดีกว่าไม่ขี้ไม่เยี่ยวแล้ว ต้องไปบอกเจ้านายให้พาไปรักษา ทำขนาดให้เล็กเท่าเดิม นี่อาจเป็นเหตุผลข้อหนึ่งที่สนับสนุนกับวิธีการนี้
แต่ก็แปลกนะครับทำไม หมาไม่ชอบของใหญ่ ถ้าเป็นคนอย่างเรา ๆ ถ้าได้เห็นของของตัวเอง ใหญ่ เพิ่มขึ้นจากเดิมสักหนึ่งเท่า คงจะปลื้มอกปลื้มใจ กินได้ ขี้สบาย นะครับ
คนกับหมานี่ความรู้สึกไม่เหมือนกันจริง ๆนะครับ คุณว่ามั๊ย...
เมื่อสิบปากว่า ตาก็ได้เห็น เช่นนี้แล้ว บทพิสูจน์โดยการลงมือปฏิบัติด้วยตัวเอง จึงเป็นเหตุผลที่ผมสมควรทำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อจะได้หลุดพ้นจากปัญหาขี้หมาหน้าบ้านนี้เสียที
3.
ผมจ้องหน้ากับกองขี้หมาขนาดเขื่อง ๆ อายุไม่เกิน 5 ชั่วโมงที่บริเวณรั้วหน้าบ้านนั้นเสียเนิ่นนาน ก่อนจะหันเปลี่ยนตำแหน่งการยืนจ้อง มานั่งยอง ๆ หลังขวดน้ำใส ในลักษณะตำแหน่งเป็นเส้นตรง ระหว่างผม ขวดน้ำใส และกองขี้หมา
ปรากฏว่า ภาพกองขี้หมาในขวดน้ำถูกขยายให้ใหญ่เพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว ซึ่งก็รองรับกับทฤษฏีการขยายใหญ่ ดังที่คิดไว้ แต่ทำไมหมามันยังกล้าโก่งตูดขี้อยู่ได้ วะ
หรือว่าทฤษฏีของเราถูกหักล้างด้วยทฤษฏี "ใหญ่แค่ไหนข้าก็ไม่กลัว" เข้าแล้ว
ผมเดินกลับเข้าบ้าน อย่างผู้แพ้ คว้ากล้องคู่ชีพออกไปบันทึกภาพกองขี้หมากับขวดน้ำใสเก็บไว้เป็นที่ระลึก ก่อนกลับเข้ามาเปิดบล็อก เพื่อหาคอมเมนต์ท้ายเรื่อง สมน้ำหน้าขี้ติดตูด ของน้องกอล์ฟ มารูโกะ อีกครั้ง เพื่อจะได้บอกกับเธอว่าถ้าเชื่อเธอเสียตั้งแต่ทีแรก ก็คงไม่ต้องมาเสียเวลากรอกน้ำใส่ขวด
ทฤษฏีว่าด้วย “ขี้ข้างขวด” ของเธอนั้นคือของจริง ผมได้พิสูจน์แล้ว
ผมนั่งอยุ่กับคอมเมนต์ของ มารูโกะ สักพัก แล้วเลื่อนผ่านคอมเมนต์ขึ้นไป
พลัน ก็ไปเจอ คอมเมนต์ของ คนกันเอง
แวบความคิดก็เลยเตลิดเห็นด้วยไปกับแนวความคิดของคนกันเองซะเลยดีมั๊ย เมื่อหมดทางแก้ปัญหา
รู้มั้ย คนกันเอง เค้าคอมเมนต์มาว่าอย่างไร ก็คนกันเอง เขาคอมเมนท์มาว่าอย่างนี้
“โชคดีที่หมาเราไม่เป็น มันไม่เคยไปขี้หน้าบ้านใคร แต่มันขี้ซะกลางบ้านเจ้าของมันนี่หล่ะครับพี่น้อง ห้องรับแขกเลยทีเดียววันไหนมารยาทดีหน่อยก็...หน้าห้องน้ำ”
หรือจะทำบัตรเชิญให้ไอ้พวกหมาทั้งหลายที่ชอบขี้หน้าบ้านเข้ามาขี้ในบ้านเลยดีมั๊ย เอาตรงห้องรับแขกอย่างที่ “คนกันเอง” ว่าไว้เลยก็แล้วกัน ...ฮา ฮ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น